με μια μοναδική επιθυμία -αναγκαιότητα θαρρείς- μ’ αυτό το αδυσώπητο ‘’εμείς ‘’ να πάρουμε πίσω την Ιθάκη που μας ανήκει σ’ εκείνες τις νοσταλγικές στιγμές της δικιάς μας αγρύπνιας χωρίς απόσταση καμιά.. Σε νιώθω γύρω και παντού . Μεθυσμένα τα όνειρα τρεκλίζουν στα μονοπάτια της καρδιάς για να χωρέσουμε κι οι δυο σε μιας φωτιάς προσάναμμα . Το πρόσωπό σου ανιχνεύω με τα χείλη στη γραμμούλα δίπλα απ’ των ματιών σου τη γκριμάτσα ακροβατώντας στου λαιμού σου το λακκάκι εκεί που αφήνω χαμόγελα φιλιά....]
Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε Το αμετανόητο χέρι Δέθηκα σ' ένα κόμπο λύπης.
Александр Сигов (Alexander Sigov)
-Γιάννης Ρίτσος, «Και εσύ να λείπεις»-Απόσπασμα:
«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
Και εσύ να λείπεις,
Να’ ρχονται οι Άνοιξες
με πολλά διάπλατα παράθυρα,
Και εσύ να λείπεις,
Να λείπεις –δεν είναι τίποτα να λείπεις .
Αν έχεις λείψει για ό, τι πρέπει,
Θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα
που για αυτά έχεις λείψει,
Θα’ σαι για πάντα μέσα σε αυτόν τον κόσμο…»
ΙΣΩΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ-Pablo Neruda από τα "Εκατό ερωτικά Σονέτα" Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι, χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στου πλίνθους,
χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει, που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,
χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου, καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι ανέμου,
και από τότε είμαι γιατί είσαι και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.
H μνήμη είναι μάταιη ...Δεν μπορεί να καλύψει το καινό της απουσίας ....
....Η απόσταση μεταξύ των σωμάτων δεν είναι κανόνας του χορού είν'ο βραδύς ψαλμός της προσέγγισης το αμήν της βαθύφωνης έλξης....(Κική Δημουλά)
Яна Фефелова (Yana Fefelova)-Ζωγράφος
Εύφλεκτη η απόσταση Ασυγχώρητη η απροσεξία να μου στείλεις επι χάρτου εφημερίδας ολοσέλιδη τη φωτογραφία σου με αναμμένο το τσιγάρο της.
Αν έπιανε φωτιά η παραλαβή; Ποια πυροσβεστική ψυχραιμία εις μάτην θα καλούσα σε ποιο διανυκτερεύον έγκαυμα θα έτρεχα ανήμπορο εγώ χαρτί καμένο σε ποιαν εξαντλημένη θεραπεία
σε ποια αποζημίωση μετά. Ασφάλεια αναθρώσκοντος καπνού δεν έχω κάνει -«Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε είναι η απουσία μας» (Κική Δημουλά)
Alex Alemany -Ζωγράφος
Yourcenar, Marguerite-Φωτιές
“Στην απουσία σου, η μορφή σου διαστέλλεται σε σημείο να γεμίζει το σύμπαν. Περνάς στη ρευστή κατάσταση που χαρακτηρίζει τα φαντάσματα. Στην παρουσία σου συστέλλεται: φτάνει στη συμπύκνωση των πιο βαριών μετάλλων, του ιριδίου, του υδράργυρου. Πεθαίνω από αυτό το βάρος όταν μου πέφτει πάνω στην καρδιά.”
Alex Alemany -Ζωγράφος
Απουσία -Αργύρης Χιόνης
Επιμύθιο: Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ' ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι' αυτό και σ' όλους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει έν' αδειανό κλουβί γι' αυτήν.
Alex Alemany -Ζωγράφος
Carlos Drummond de Andrade… “Για πολύ καιρό σκεφτόμουν ότι η απουσία είν’ έλλειψη. Και λυπόμουν, ο άσxετος, για την έλλειψη Σήμερα δεν λυπάμαι γι’ αυτήν. Δεν υπάρxει έλλειψη στην απουσία Η απουσία είναι μια ύπαρξη μέσα μου Και την νιώθω, λευκή, τόσο ενωμένη, αγκαλιασμένη απ’ τα μπράτσα μου, που γελώ, και xορεύω κι επινοώ xαρούμενα επιφωνήματα. Γιατί την απουσία, αυτή την αφομοιωμένη απουσία, Κανείς δεν την κλέβει πια από μένα.”
Alex Alemany-Ζωγράφος
Πωλ Βερλαίν, «Έξι βδομάδες κιόλας» (απόσπασμα)
«… Ω! η απουσία! Η πιο σκληρή απ’ τις δυστυχίες όλες Στις λέξεις και στις φράσεις να ζητάς παρηγοριά, Στο άπειρο μέσα πλήθος των θλιμμένων στοχασμών σου Και ό, τι θα βρεις, ανούσιο πάντα να ‘ναι και πικρό! Κι ύστερα, να, αιχμηρή και κρύα σαν λεπίδι, Γοργότερη από τα πουλιά, κι από τις σφαίρες πιο γιορτή, Κι απ’ το νοτιά στη θάλασσα κι απ’ το αγριοφύσημά του, Και μ’ ένα δηλητήριο στην αιχμή θανατερό, Να, όμοια σα βέλος, που ‘ρχεται στο τέλος η Υποψία, Ξαπολυμένη από την άθλια Αμφιβολία τη βδελυρή.
Elena Shlegel (Елена Шлегель)-Ζωγράφος
ΣΥΜΦΩΝΙΑ Αρ. 1-Τάσος Λειβαδίτης -[Απόσπασμα]
. “Τα χέρια μου είναι δυο βαριά άχρηστα ζώα αφού δε σ’ αγκαλιάζουν μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου θα ‘θελα να συντρίψω με τις γροθιές μου τους δρόμους, τα λεωφορεία, τα τραμ που κάποτε μας πήγαιναν στην ευτυχία και να φτιάξω μια πόλη ερειπωμένη απ’ την πελώρια απουσία σου”(Τάσος Λειβαδίτης)
Elena Shlegel (Елена Шлегель)-Ζωγράφος
ΑΝΑΤΡΟΦΗ (Αντιγόνη Βουτσινά)
Λείπω Λείπεις Λύπη
Οικόσιτο ρήμα. Το είχε δέσει η μάνα μ’ ένα λουρί από το πόδι μου για να μου κάνει συντροφιά όταν εκείνη λύπη. Ξέρω καλά τους χρόνους του και τις συνήθειές του. Καμιά φορά, στο τρίτο πρόσωπο βγάζει τη μάσκα και απλώνεται με ήττα. (Εκτός κι αν κάτι δεν έμαθα καλά. Από παιδί.)
Η απουσία δεν καταλαμβάνει ποτέ εξωτερικό χώρο Απρόσκλητη ενδημεί στη σκέψη μας Οι απουσίες είναι ανεπιθύμητα κατοικίδια πτηνά που πετούν με αθόρυβο φτερούγισμα από το ένα κλαδί συναισθήματος στο άλλο
Τρέφονται με τις αναμνήσεις τη λύπη και τη νοσταλγία μας
Οι κελαηδισμοί τους είναι υπενθυμίσεις απώλειας και προοπτική ερημωμένου μέλλοντος
Οι νυκτόβιες απουσίες μαυλίζουν τα όνειρα και τα προτρέπουν να ξεδιψάσουν ως το ξημέρωμα σε πρόσκαιρες πηγές ελπίδας
Δυστυχώς δεν είναι αποδημητικές έτσι δια βίου συνεχώς πετούν μέσα μας σε εξοντωτικούς σχηματισμούς(Γιάννης Τόλιας)
Fabrice de Villeneuve-Ζωγράφος
Μαθήματα ζωής χωρίς εσένα (Σταύρος Σταυρόπουλος)
μαθήματα ζωής χωρίς εσένα
σε άδεια ερημικά πλάνα στα ίδια παγωμένα νερά
έγινα πέτρα και φως προσπαθώντας να ακουμπήσω για λίγο τη μακρινή απουσία σου
.jpg)
.jpg)
.gif)
